Dzień Praw Rodziny to czas, w którym warto nie tylko uświadomić sobie podstawowe prawa rodziny, ale również przypomnieć sobie jej istotę. W dobie kwestionowania wartości rodziny, obrona jej naturalnego charakteru i tożsamości jest podstawowym zadaniem władz publicznych i instytucji społeczeństwa obywatelskiego.
Rodzina stanowi wspólnotę miłości i solidarności, jedyną i niezastąpioną pod względem możliwości nauczania i przekazywania wartości kulturalnych, etycznych, społecznych, duchowych i religijnych, istotnych dla rozwoju tak własnych członków jak i społeczeństwa.
Jest to miejsce spotkania różnych pokoleń, które pomagają sobie wzajemnie w osiąganiu pełniejszej mądrości życiowej. Każda rodzina powinna być otaczana szacunkiem i opieką, by mogła lepiej wypełniać swoją tradycyjną funkcję w zakresie solidarności i wzajemnej pomocy, oraz kształtowaniu poczucia godności każdego z jej członków.
Rodzina i społeczeństwo, połączone są ze sobą żywotnymi i organicznymi więzami, uzupełniają się w funkcji obrony i rozwoju dobra wszystkich ludzi i każdego człowieka. Społeczeństwo, a w szczególności państwo i organizacje międzynarodowe, winny czynić wszystko, co możliwe, celem zabezpieczenia wszelkiej pomocy – politycznej, ekonomicznej, społecznej i prawnej – niezbędnej do umocnienia jedności i stabilności rodziny. Rodzina oparta na małżeństwie kobiety i mężczyzny ma prawo do ochrony i współdziałania ze strony państwa w zabezpieczeniu podstawowych potrzeb: mieszkania, pracy, edukacji oraz ochrony swej wartości. Dobro rodziny, to dobro społeczeństwa.
Rodzina to wspólnota, na której wyrasta społeczeństwo. Dlatego potrzebuje niezbywalnego zakresu autonomii.
Rodzice mają pierwotne, niezbywalne prawo i pierwszeństwo do wychowania potomstwa i dlatego muszą być uznani za pierwszych i głównych jego wychowawców. Mają prawo do wychowania dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami moralnymi i religijnymi, z uwzględnieniem tradycji kulturalnych rodziny, które sprzyjają dobru i godności dziecka.
Rodzice mają prawo do swobodnego wyboru szkół lub innych środków niezbędnych do kształcenia dzieci, zgodnie z własnymi przekonaniami. Rodzina ma prawo wymagać, by szkoła wspierały podstawowe wartości rodziny.
Rodziny mają prawo oczekiwać od władz publicznych właściwej polityki rodzinnej w kwestiach prawnych, gospodarczych, społecznych i ekonomicznych. Rodziny mają też prawo spodziewać się, że wspólnota zapewni im pomoc w nadzwyczajnych wypadkach, takich jak: przedwczesna śmierć jednego lub obojga rodziców, ciężka choroba czy inwalidztwo. Wynagrodzenie za pracę winno być wystarczające do założenia i godnego utrzymania rodziny.
Jednak prawa te nie przetrwają, jeśli rodziny same nie podejmą refleksji na swoją tożsamością, nad istotą ról rodzinnych. Samowychowanie rodziców i przekazywanie – słowem i przykładem – wartości rodzinnych swoim dzieciom jest najlepszą gwarancją, że instytucja ta wyjdzie z kryzysu obronną ręką.
Stworzenie rodziny, która jest wspólnotą i daje poczucie bezpieczeństwa spoczywa przede wszystkim na barkach nas samych.
„Rodzina, to wspólnota i poczucie bezpieczeństwa.”